- TD45.184
- [Retraite prêchée aux hommes, rue François Ier, 1872.]
- VIII - L'APOSTOLAT.
- Orig.ms. CR 138; T.D. 45, pp. 184-185.
- 1 APOSTOLAT
- Hommes
- mars 1872
- Paris, rue François Ier
Ecce ego mitto vos [sicut oves in medio luporum].
L’Eglise agit, mais elle agit par l’apostolat. A cette action elle invite tous ses enfants.
Qu’est-ce que l’Apostolat?
Je veux vous en dire: – 1° La fondation.
– 2° Le caractère.
– 3° Les alliances.
1. La Fondation.
Déjà hier j’en ai dit quelque chose: Data est mihi omnis potestas [in coelo et in terra]. Euntes ergo, docete [omnes gentes].
Mais nous avons un autre texte: Euntes in mundum universum, praedicate evangelium omni creaturae.
Les Apôtres l’ont fait. – Les missionnaires le font!
Autre mission: Pax vobis! Sicut misit me Pater, et Ego mitto vos.
Il souffle: Accipite Spiritum sanctum: quorum remiseritis [peccata, remittuntur eis; – et quorum retinueritis, retenta sunt]. – Puissance de pardon.
2. Caractère de l’Apostolat.
Mission: Quomodo vero praedicabunt, nisi mittantur?
Prière et prédication: Nos vero, orationi et ministerio [verbi instantes erimus].
Dignité: Sic nos existimet homo, ut ministros Christi et dispensatores mysteriorum Dei.
Humilité.
Don de soi: Ego autem libentissime impendam, et superimpendar ipse [pro animabus vestris].
3. Alliances de l’Apostolat.
L’apôtre ne peut pas tout faire: Nos est aequum nos derelinquere verbum Dei, et ministrare mensis. – S. Etienne; S. Laurent.
Nous sommes au même temps; – Les prêtres manquent; – Les laïcs doivent se présenter: Omnia autem honeste et secundum ordinem fiant.
Rome encourage toutes les oeuvres.