- TD49.360
- [Notes diverses. Analyses et extraits d'ouvrages divers. 1837-1840]
- [IV. Notes sur saint Thomas d'Aquin]
Notes sur l'Incarnation. - Orig.ms. BK2, pp. 15-16; T.D. 49, pp. 360-362.
- 1 AMOUR DE DIEU POUR SA CREATURE
1 DOCTRINE CATHOLIQUE
1 ETRE HUMAIN
1 HUMILITE DE JESUS-CHRIST
1 IMITATION DE JESUS CHRIST
1 INCARNATION DE JESUS-CHRIST
1 JESUS-CHRIST AUTEUR DE LA GRACE
1 JESUS-CHRIST AUTEUR DU PARDON
1 LUTTE CONTRE LE PECHE
1 PERFECTIONS DE DIEU
1 SATAN
1 SOUVERAINETE DIVINE
1 THEOLOGIE DE SAINT AUGUSTIN
1 THEOLOGIE DE SAINT THOMAS D'AQUIN
1 VIE SPIRITUELLE
2 LEON I LE GRAND, SAINT - 1837-1840
Summa s. Thomae, 3a pars, q. I. – Per incarnationis mysterium monstratur simul bonitas, et justitia, et sapientia, et potestas Dei vel virtus. Bonitas quidem, quoniam non despexit proprii plasmatis infirmitatem; justitia vero, quoniam homine victo non alio quam homine fecit vinci tyrannum, neque vi eripuit ex morte hominem; sapientia vero, quoniam invenit difficillimi decentissimam solutionem; potentia vero sive virtus infinita, quia nihil est majus quam Deum fieri hominem.
Non habet hoc christiana doctrina, quod ita sit Deus infusus carni humanae, ut curam gubernandae universitatis deseruerit, vel amiserit, vel ad illud corpusculum quasi contractum transtulerit: hominis enim est iste sensus nihil nisi corpora valentium cogitare, Deus autem non mole sed virtute magnus est. Unde magnitudo virtutis nullas in angusto sentit angustias. (S. Augustin ad Volus.); nec est incredibile si Verbum hominis transiens simul auditur a multis, et a singulis totum quod Verbum Dei permanens simul unique sit totum.
Homo sequendus non erat qui videri poterat, Deus sequendus erat qui videri non poterat; ut ergo exhiberetur homini et qui videretur ab homine, et quem homo sequeretur, Deus factus est homo. Sermo 22 s. Aug.
Il a été convenable que Dieu s’incarne, afin de donner à l’homme une pleine participation de la divinité. – Convenance par rapport au bien, par rapport au mal.
Similiter et hoc utile fuit quantum ad remotionem mali. Per hoc enim homo instruitur, ne sibi diabolum praeferat, et eum veneretur qui est auctor peccati. Unde Augustinus dicit, 13 Trin., cap. XVII, quando quidem potuit Deo conjungi humana nature, ut fieret una persona, superbi illi maligni spiritus non ideo se audeant homini praeponere, quia non habent carnem.
Secundo per hoc instruimur, quanta sit dignitas humanae naturae, ne eam inquinemus peccando. Unde Augustinus in libro de Ver. relig., cap. X: demonstravit nobis Deus, quam excelsum locum inter creaturas habeat humana nature in hoc quod hominibus in vero homine apparuit; et Leo papa in sermone de Nativ. « Agnosce ô christiane, dignitatem tuam, et divinae consors factus naturae, noli in veterem vilitatem degeneri conversatione redire ».
Tertio, quia ad praesumptionem hominis tollendam, gratia Dei in nobis nullis meritis praecedentibus, in homine Christo commendatur, ut dicitur in 13 de Trinitate, cap. XVII.
Quarto, quia superbia hominis, quae maximo impedimento est, ne inhaereatur Deo, per tantam Dei humilitatem redargui potest, atque sanari, ut dicit Augustinus ibidem.
Quinto, ad liberandum hominem a servitute peccati. Quod quidem fieri debuit sic, ut diabolus justitia hominis Jesu Christi superaretur. Quod factum est Christo satisfacienti pro nobis; homo autem purus satisfacere non poterat pro toto humano genere, Deus autem satisfacere non debebat; unde et oportebat et Deum et hominem per Jesum Christum. – Leo papa. Suscipitur a virtute infirmitas, a majestate humilitas, ab aeternitate mortalitas, ut quod nostris remediis congruebat, ut idem Dei et hominum mediator et morire ex uno et resurgere possit ex altero: nisi enim esset Deus verus, non afferret remedium; nisi esset verus homo, non praeberet exemplum.
Caro te obcaecavit, caro te sanat, quoniam sic venit Christus, ut de carne carnis vitia extingueret.