- TD52.089
- [Cahier de notes de sermons vers 1855]
- ESPERANCE.
- Orig.ms. BS3, pp. 11-17; T.D. 52, pp. 89-90.
- 1 CRAINTE
1 DESESPOIR
1 ESPERANCE
1 ORGUEIL
1 PRESOMPTION ENVERS DIEU
1 THOMAS D'AQUIN - vers 1855
[A] Espérance.
In quantum speramus aliquid ut possibile nobis per divinum auxilium, spes nostra attingit ad ipsum Deum, cujus auxilio innititur. S. Thom.
Habemus spem incedentem ad interiora velaminis.
Inifinitae virtutis proprium est, ad infinitum bonum perducere. St Thomas.
Maledictus homo qui confidit in homine.
Adveniente charitate, spes perfectior redditur, quia de amicis maxime speramus. St Thomas.
L’espérance a pour sujet la volonté.
Certitude de l’espérance. Scio cui credidi, et certus sum quia potens est depositum meum servare in illum diem.
Perditio tua ex te, Israël, ex me auxilium tuum.
Ego qui non observo vanitatem, in Domino speravi.
In Domino speravi, qui non est vanitas. St Aug.
[B] Du désespoir.
Desperatio non solum est peccatum, sed aliorum peccatorum principium. St Thomas.
Excaecavit eos malitia eorum.
Nolo mortem peccatoris, sed ut convertatur et vivet.
Insanabilis fractura tua pessima plaga tua.
Voir tout l’art. III de q. 20.
[C] Crainte.
Utrum timor convenienter dividatur in filialem, initialem, servilem, et mundanum? Affirmative.
Unus Spiritus est, qui facit duos timore. St Aug.
[D] Présomption.
Sicut desperatio est per aversionem a Deo, ita praesumptio est per inordinatam conversionem ad ipsum. St Thomas.
La présomption vient de la fausse idée que nous nous faisons de la justice de Dieu. St Thomas.
Excès d’espérance.
Praesumentes de se humilias. Judith. 6, 15.